Hij is één van de vaste fotografen van het skûtsjesilen. Foto’s van zijn hand gaan elk jaar weer de hele wereld over én hij won er een internationale prijs mee. Vijf vragen aan skûtsje-fotograaf Tom Coehoorn.
Wat is je meest bijzondere foto?
“Dat zijn er eigenlijk twee. Met de foto van het Makkumer skûtsje won ik in 2019 een internationale prijs, de Mirabaud Yacht Racing Image Award, maar het was ook de allereerste foto die ik vanuit mijn eigen rib heb gemaakt. Die rib heb ik speciaal voor het fotograferen aangeschaft. Het was een dag vol windvlagen die tussen de bomen en bosjes door kwamen. Ik zat achter het Makkumer skûtsje en zag deze vlaag aankomen. Het zorgde voor een bijzonder beeld met veel actie. Het skûtsje dat heel scheef gaat, de bemanning die omhoog klimt. Op advies van een collega-fotograaf heb ik hem ingestuurd. Je ziet bij de Mirabaud Yacht Racing Image vooral foto’s van grote internationale zeilwedstrijden, maar het publiek koos voor het skûtsje.”
“De andere foto is van de Sneker Pan. Ik maakte hem tijdens de SKS van 2015 bij de start op Wâldsein. Net als vaker die zomer, was het een stormachtige dag. De schippers hadden ’s ochtends ook al even gediscussieerd over het wel of niet laten doorgaan van de wedstrijd. Ze gokten het er toch maar op. Ondertussen zochten wij ons plekje op de persboot. Ik koos voor het bankje achterop. Op het moment dat er gestart werd, kwam er nog één hele felle bui over met hagel, regen en harde wind. Daar zat ik. Met mijn nieuwe camera die weersbestendig zou moeten zijn, dus God zegene de greep. Het leverde wel een mooie actiefoto. Na de start werd het trouwens prachtig weer.”
Wanneer is een foto geslaagd?
“Als er actie in zit, de compositie goed is, het licht klopt. Vooral dat laatste vind ik heel belangrijk. Waar staat de zon? Hoe valt het licht op de zeilen? Hollandse luchten met mooie wolkpartijen zijn perfect. En het water moet een beetje ruig zijn. Op die dagen maak je de mooiste foto’s. In de auto terug naar huis weet ik al welke foto geslaagd is en welke niet. Met de foto van het Makkumer skûtsje had ik het bijvoorbeeld gelijk in de gaten.”
Gaat het weleens mis?
“Ik heb af en toe wel van die stommititeiten. Dan wil ik een creatieve foto maken met een golf die er ineens eerder is dan verwacht. Dat betekent snel de camera in handdoeken en hopen op het beste. Tijdens de SKS op Earnewâld in 2017 volgden we een skûtsje voor ons. Daardoor letten we niet echt op wat er achter ons gebeurde tot we ineens heel droog ‘ehm heren?’ hoorden vanaf het Huzumer skûtsje. Die was zo dichtbij gekomen, ik kon de bemanning bijna de hand schudden.”
Wanneer baal je?
“Als ik met 30 graden uren op die snikhete rubberboot zit te wachten op een wedstrijd die uiteindelijk niet doorgaat. Wachten en hitte zijn niet mijn favorieten, maar over het algemeen ben ik aardig optimistisch.”
Wat is je meest ontroerende moment?
“In 2016, tijdens het skûtsjesilen in Langweer, gingen de skûtsjes vooraf in de rouwstand. Dat deden ze ter nagedachtenis aan het meisje uit Oudehaske dat een paar dagen daarvoor bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen. Haar familie was er ook bij. Ik vond het heel indrukwekkend, het werd allemaal een.”
Tom Coehoorn maakt voor de SKS elk jaar een fotoverslag van het afgelopen seizoen. Dit jaar werd het een compilatie van de afgelopen jaren. “Dan kunnen de mensen alvast weer even warmdraaien voor een nieuw seizoen.”