Waar je als schipper vooraf precies je koers uitstippelt en stevig het roer in handen hebt, is dat in de liefde heel anders. Liefde laat zich immers niet sturen. Toch slaat de vonk regelmatig over op het water.
“Ik ha dy leaf, tweintich skûtsjes lang”
Madelon moet echt wel even haar best doen, want Wietse is gefocust op maar één ding: zeilen. En dat natuurlijk zo goed en zo snel mogelijk. Het is uiteindelijk de Friese taal die de liefde het laatste zetje naar vrij spel geeft. Wietse Bandstra is overstag. Zingend: ‘Ik ha dy leaf, tweintich skûtsjes lang’, vraagt hij een paar jaar later zijn Madelon ten huwelijk.
Madelon leert zeilen op de Kaag bij zeilschool ‘t Vossenhol. Samen met een groep instructeurs stapt ze op de Swan fan Donia (nu Drie Gebroeders) om aan de IFKS mee te doen. Nog nietsvermoedend dat er wel eens liefde in de lucht kan hangen. “Wietse was net schipper op De Yde en zo werden we concurrenten in de C”, vertelt Madelon. “We kwamen elkaar voor het eerst op het water tegen toen onze schipper Wietse dwars zat. Ik hoorde hem mopperen. Toen dacht ik ‘Die moet ik even in de gaten houden’. Helaas had hij geen oog voor mij of voor welke vrouw dan ook. Hij was alleen maar bezig met zo goed mogelijk zeilen.”
“Ik ben als schipper begonnen op De Yde van Lolle Schakel uit Parrega. Op een gegeven moment wilde hij stoppen als schipper en vroeg of ik het van hem wilde overnemen”, verklaart Wietse zijn toenmalige focus op het zeilen. “In Hindeloopen hadden onze bemanningen al leuk contact”, vervolgt hij. “In die tijd had ik veel studenten van Bernlef uit Groningen aan boord. Ook het team van Madelon was vrij studentikoos.”
Ik was verkocht
“Wietse stond na zijn eerste IFKS-wedstrijd direct op het podium. Hij stond daar, verlegen en stoer tegelijk. Ik was verkocht. Maar ik moest nog even wachten. Het jaar daarop werd het anders. Daar heb ik wel echt mijn best voor moeten doen, hij had het alleen maar over zeilen.”
“Jij ging toen in het voorseizoen een aantal keren mee op De Yde en stelde allemaal vragen over Friese liedjes, zoals die van Piter Wilkens en De Kast. Daar appten we later ook over”, herinnert Wietse zich. “Als ik wat Fries kan leren, kan ik ‘m misschien paaien”, onderbouwt Madelon haar strategie.
Stiekem gerepeteerd
Die strategie werkt. “We zijn een keer samen op stap geweest in Friesland en toen hield ik het ook niet meer”, vertelt Wietse. Madelon: “Een paar jaar later, bij een benefietconcert van de ‘Emanuel’, heeft hij het lied ‘Ik ha dy leaf’ van De Kast gezongen om mij ten huwelijk te vragen. Ik speelde toen in een band en hij had stiekem met mijn bandleden gerepeteerd. Tijdens het optreden werd ineens mijn gitaar afgepakt en verscheen Wietse op het podium.” Wietse: “Het was heel leuk. Haar bemanning was erbij, het grootste deel van mijn bemanning en haar ouders.”
Gek van boten
Inmiddels zijn we meer dan tien jaar verder. Het stel is getrouwd, woont in Bennebroek en heeft twee kinderen: Abe (6) en Nine (10 mnd). Wietse vaart in de A-klasse van de IFKS op het Workumer Skûtsje ‘Redbad’. “Onze oudste is gek van alles wat drijft”, glimlacht Madelon. “Wie weet zien we die over een paar jaar al terug bij heitie aan boord.”
