Met een brede glimlach nemen Gerhard Pietersma en Sieberen van Terwisga plaats aan het helmhout van het skûtsje van Earnewâld. Een plek waar ze maar liefst vijf jaar lang samen zaten: Gerhard als schipper, Sieberen als adviseur. Vorig jaar scheidden hun wegen zich. Sieberen werd de kersverse nieuwe schipper van Earnewâld. Gerhard is nu adviseur op het Drachtster skûtsje. “Wy ferlieze elkoar net út it each.”
Wie het lijstje met SKS-deelnemers langsloopt, ziet twee keer de naam ‘De Twee Gebroeders’ staan. Het is de naam van zowel het skûtsje van Earnewâld als van het skûtsje van Drachten. Vorig jaar kreeg die naam een bijzondere tweede laag, want aan boord van beide skûtsjes zitten namelijk twee gebroeders aan het helmhout. In het geval van het skûtsje van Earnewâld zijn dat schipper Sieberen van Terwisga en zijn broer Wouter. Op het skûtsje van Drachten staan de gebroeders Jeroen en Gerhard Pietersma aan het roer. Een bijzondere broederstrijd barstte los.
Wake-up call
Maar liefst 19 SKS-kampioenschappen mocht Gerhard Pietersma zich de trotse schipper van het skûtsje van Earnewâld noemen. Vlak na het SKS-kampioenschap van 2022, diagnosticeren artsen een longembolie bij hem. Het is een wake-up call. Gerhard hakt de knoop door: het wordt tijd voor een andere schipper voor Earnewâld. “Dat koe der yn myn optyk mar ien wurde”, vertelt hij, “Sieberen kin it skûtsje en de bemanning as gjin oar. Hy hat de passy en it talint om skipper te wêzen.”
“Ik ha der altyd al fan dreamd om ea skûtsjeskipper te wurden”
– Sieberen van Terwisga –
Het bestuur van de Stichting Earnewâldster Skûtsje deelt de zienswijze van Gerhard. In november van dat jaar neemt hij officieel afscheid als schipper en wordt tot z’n eigen verrassing benoemd tot lid van verdienste van de SKS. “Prachtich”, glundert hij. “Fansels hie ik noch wol langer trochgean kind, mar ik fernaam dat de regelsaken my hieltyd dreger foelen. Ik wie der wol fiif dagen yn de wike oan kwyt. Fan de trainingen oan’t de sponsorbyienkomsten: oeral bist nedich. It waard my simpelwei te folle. Tiid foar in nije, frisse wyn.”
Nieuwe, frisse wind
Sieberen is die nieuwe, frisse wind. Jong, ambitieus en vol energie heeft hij het stokje van Gerhard overgenomen. “Ik ha der altyd al fan dreamd om ea skûtsjeskipper te wurden”, beaamt hij. “Dat wie al in dream doe’t ik noch mar in lyts jonkje wie.” Als schipper stapt hij in de voetsporen van zijn pake Jeen Zwaga, die van 1981 tot 1996 aan het helmhout stond en Earnewâld het kampioenschap in 1982 en 1983 bezorgde. “Oft my dat ek slagje sil? Wa wit!”
Bemanningsleden die tijdens die beide kampioenschappen in de jaren tachtig meezeilden, staan tegenwoordig aan wal als trouwe supporters. Sieberen startte zijn eerste seizoen als schipper met een vrijwel geheel nieuwe bemanning, waaronder zijn broer Wouter, die als adviseur aan boord stapte. “Fierder komme de measte jonges út eigen doarp. Dat makket dat it echt it skûtsje fan Earnewâld is. Dêr bin ik grutsk op. It skûtsjesilen libbet wer yn it doarp.”
Dat was wel eens anders, weet Gerhard nog goed. “Doe’t ik yn 2004 skipper waard, wienen der net folle minsken yn it doarp dy’t wat mei it skûtsje hienen. Ik wit noch goed dat ik op in jûn de kroech yn kaam. De fêste besikers seagen my oan fan ‘hokker man is dat?’ Doe’t ik fertelde dat ik de nije skûtsjeskipper wie, waard der net op of omsjoen. Tegearre mei it bestjoer bin ik by de doarren delgong om nije donateurs te krijen. Njonken sile, kin ik ek wol goed prate. Dat rûntsje troch it doarp hat holpen. Net allinnich om’t wy mear jild hienen, mar ek om’t it silen mear begong te libjen yn it doarp.”
Wy dogge wer mei
Twintig jaar na die stroeve start, staat het Earnewâldster skûtsje er in alle opzichten goed voor. In zijn eerste jaar aan het helmhout weet Sieberen met zijn bemanning gelijk een vijfde plek in het eindklassement te behalen. “Wy dogge wer mei”, concludeert hij.
Ook Gerhard kijkt met vertrouwen naar de toekomst van het skûtsje van Earnewâld: “Sieberen hat in pear goeie minsken om him hinne sammele. Dêr sit ik net oer yn. Hy wit krekt hoe’t it túch stean moat en hoe’t it skipke it bêste syld.”
