Hij zeilt al 40 jaar op het skûtsje van de Súdwesthoeke, zij stapte vier jaar geleden op. Sindsdien brengen vader Auke en dochter Anneke de Groot (20) heel wat uurtjes samen door. Aan boord verdwijnen familiebanden echter even naar de achtergrond. “Daar zijn we allemaal collega’s van elkaar.”
“Anneke is van jongs af aan geïnteresseerd in het skûtsjesilen”, vertelt Auke de Groot. Hij is sinds 2008 schipper van het SWH-skûtsje. “Meindert, de oudste, zat al langer aan boord. Toen iemand van de bemanning uitviel, verhuisde hij naar het dek en kwam zijn plekje in de roef vrij.” Anneke trainde wel eens mee, de keuze was dus gemakkelijk. Anneke: “Varen doe ik al zo lang ik me kan herinneren, ik weet haast niet beter. We zijn begonnen in een Optimistje. Later werd dat een Splash. Ook ging ik regelmatig met pake zeilen in zijn Tjotter. Daar zeil ik nog steeds wel eens in.” De liefde voor het zeilen zit in het DNA van de familie en gaat ver terug in de stamboom. Pake Meindert de Groot was bemanningslid op het skûtsje van de Súdwesthoeke toen Auke werd geboren. Dat gebeurde in juli, dus ging de kleine baby direct daarna met mem Holk en heit Meindert mee naar de SKS. Jaren later vond Auke er zijn eigen grote liefde. “Mijn vrouw is de kleindochter van een skûtsjeschipper. Zij en ik hebben elkaar tijdens het skûtsjesilen ontmoet.”
Skûtsje-loopbaan
Annekes loopbaan aan boord is vergelijkbaar met de eerste stappen die haar vader Auke destijds heeft gezet. Anneke: “Ik ben in de roef begonnen. Daar heb ik één seizoen gezeten. Het seizoen daarna kon het bemanningslid van het zwaard maar één week meezeilen, toen heb ik die tweede week het zwaard bediend.” Het betreffende bemanningslid kreeg een plekje op het voordek. “Vervolgens heb je een paar jaar beide weken aan het zwaard gezeten”, voegt Auke toe. “Ja, en dit jaar zit ik bij de lier”, vervolgt Anneke. En daar voelt ze zich echt op haar plek. “Bedienen van het zwaard is vooral krachtwerk, daar hoef je niet heel veel bij na te denken. Nu, bij de lier, zie ik veel meer en ben ik meer met het zeilen bezig.” Ook Auke, die dit seizoen veertig jaar op het skûtsje zeilt, heeft op alle plekken aan boord gezeten. “Ik ging van de roef naar het zwaard, naar voorhouder en daarna naar de schoot. Ik had ongeveer elke vier jaar een andere positie voordat ik schipper werd.”
“In het heetst van de strijd komen zaken soms hard over”
Filteren
Auke en Anneke zijn duidelijk over wat ze van elkaar verwachten aan boord. Auke: “We zijn allemaal collega’s van elkaar. Ik doe tegen mijn eigen kinderen niet anders dan tegen de andere bemanningsleden. De meeste bemanningsleden ken ik al sinds de kleuterschool. Vanaf het moment dat ik schipper ben, heb ik een team samengesteld van mensen die bij elkaar passen en die goed met elkaar kunnen opschieten. Het moet een team zijn dat op elkaar ingespeeld is en iets van elkaar kan aannemen.” Anneke: “In het heetst van de strijd komen zaken soms hard over. Dan heb je geen tijd om het netjes aan te kleden. Je moet het belangrijkste eruit filteren en het niet persoonlijk opvatten.” Overigens komt het haast nooit voor dat haar heit echt scheldt. “Misschien ben ik wel iets rustiger dan mijn heit”, denkt Auke. “Die had meer moeite om rustig te blijven. Maar ook bij mij is de emmer soms vol.
Doorgeven wat belangrijk is
Auke wil graag zijn kennis en ervaring delen met zijn kinderen: “Ze moeten zoveel mogelijk leren, ik zit ook niet meer tien jaar aan boord. Alles waarvan ik denk dat het belangrijk is, probeer ik door te geven. Hoe de wind door het zeil moet waaien, hoe het zeil er het beste op staat, hoe het schip onderhouden moet worden. Dingen die ik vroeger van mijn heit heb geleerd.”
In de voetsporen?
Op dit moment weet Anneke, eerstejaars student Maritieme Techniek aan NHL Stenden Hogeschool, nog niet of ze in de voetsporen van haar vader zal treden. “Schipper worden? Ik heb nooit gezegd dat ik het niet wil doen. Ik ben ook zeker van plan om aan boord te blijven en bij te leren, maar tegen die tijd moet ik maar zien of het in mijn leven past.” Auke: “Het kost veel tijd en dat moet je er voor over hebben.” Hun focus ligt nu op het komende kampioenschap. Anneke: “Morgen heb ik mijn laatste tentamen en dan is het vakantie. Ik heb zin in het kampioenschap.” Ook Auke kijkt ernaar uit: “Het schiet al lekker op. De laatste paar weken op mijn werk ben ik bezig met afbouwen en afmaken wat klaar moet. De week voor de SKS heb ik vrij, dan kan ik mijn hoofd leegmaken. Op dinsdag vertrekken we richting Grou. Daar zijn we al op donderdag zodat we het water alvast wat kunnen verkennen en de plaatselijke bijzonderheden leren kennen.”
Ambities
Vader en dochter zijn realistisch in hun ambities. “Ons schip is niet eentje waarmee je direct kampioen wordt”, stelt Auke. “We zijn erg afhankelijk van het weer, want het is het zwaarste skûtsje van de vloot. Vorig jaar was het heel stil weer, dat was niet ideaal. We hadden een nieuwe fok laten maken speciaal voor licht weer, maar dat liep niet goed.” Anneke: “Vorig seizoen waren we aan het zoeken met het nieuwe tuig. Voor mijn gevoel hebben we het toen nooit echt gevonden. Dit jaar heb ik er meer vertrouwen in. Ik hoop dat we een paar keer top drie kunnen zeilen.” Nu is het wachten op de start van het kampioenschap. Auke: “Als we in het klassement uiteindelijk een plekje bij de eerste zeven halen, ben ik hartstikke blij.”